مبتلایان به مارفان معمولا دچار اختلالات انکساری چشم و عموما نزدیک بینی (میوپی) هستند. هرگونه دستکاری (جراحی) چشمی در این افراد خطر جدا شدگی خلفی زجاجیه یا posterior vitreous detachment (PVD) و به دنبال آن پارگی و جدا شدگی شبکیه را افزایش می دهد و بایستی از آن پرهیز نمود؛ از این رو، بهترین راه برای اصلاح این اختلالات استفاده از عینک مناسب یا نهایتا لنز تماسی است. روش های مختلف اصلاحی که روی قرنیه انجام می شود، حتی در صورت اطمینان از ضخامت کافی قرنیه نیز توصیه نمی شود. چرا که علاوه بر افزایش خطر پارگی شبکیه، از آنجایی که روزی بروز جدا شدگی شبکیه و نیاز به برداشتن جراحی زجاجیه (ویترکتومی) محتمل است، ممکن است مساله ساز شود. برداشتن زود هنگام عدسی داخل چشمی (لنزکتومی) نیز به دلیل افزایش خطر پارگی چشم توصیه نمی شود.
در صورت بروز پارگی و یا جدا شدگی شبکیه، ویترکتومی اجتناب ناپذیر است و انجام اقدامات دیگر برای حفظ زجاجیه معمولا بی اثر و دردسر ساز است.
لزوم انجام لنزکتومی هم زمان در صورت انجام ویترکتومی بستگی به وجود یا غیاب نیمه دررفتگی و یا کاتاراکت، شدت میوپی و توانایی جراح در حفظ عدسی با توجه به شدت ضعف ساختارهای نگه دارنده دارد.
انتخاب لنز اتاقک قدامی (آرتیزان) یا خلفی به تجربه و توانایی جراح و نیز امکان حفظ کپسول خلفی دارد.
دکتر بابک مهشیدفر
متخصص طب اورژانس بیمارستان حضرت رسول
